Krótki weekend

Ten pobyt na działce był krótszy niż zazwyczaj, bo Maciek się zbiesił i nie chciał jechać, toteż zamiast dwóch nocy spędziliśmy jedną, ale i tak było fajnie.
Najsamprzód przywitałem się ze słonikiem.

Potem obwąchałem stare kąty

i poszedłem coś upolować na sąsiednia działkę.

Maciek za wszelką cenę chciał mi moją zdobycz wydrzeć, ale nie dałem, choć kosztowało mnie to nie lada siły.

Bawiłem się z Maćkiem w berka

i jak zawsze wylegiwałem się w cieniu.

Gdy nadszedł wieczór, wydarzyła się rzecz niesłychana. Oto stanąłem oko w oko z ...

koniem, znaczy łosiem, Maciek powiedział, że to łoś czy coś. W każdym bądź razie to było strasznie wielkie i trochę się bałem. Szybko więc stamtąd uciekłem i poleciałem ile sił w łapach do domku na kołderkę wypocząć po tej niebywałej przygodzie.

Rankiem wróciliśmy do domu. Maciek do tej pory odsypia weekend,

a ja z wujaszkiem oglądam przedstawienie.

Potwór

Upał w weekend dał się Maćkowi we znaki. Albo odpoczywał pod krzaczkami,

albo owinięty w mokrą szmatkę leżał na ścieżce, czekając na zachód słońca.

Ja, jako "bubel genetyczny", jak to określił swego czasu lekarz wszystkie koty rudej maści, upałów nie znoszę i wolę siedzieć w domu, tam zawsze znajdzie się chłodniejsze miejsce, choćby pod wanną :))
Wracając do Maćka, napotkał on na swojej drodze takie oto stworzenie.

Cóż to za potwór, myślę sobie? Maciek mówi, że to żaba i gdyby był Francuzem, toby ją zjadł. Też mi coś. Ja jakbym był nawet czarnym kotem, to czegoś takiego bym nie tknął, fuj.
Potem było tylko gorzej, bo mojego słonika zaatakował prawdziwy potwór,

 a mnie jak na złość tam nie było, aby go dzielnie bronić. Ale następnym razem to... ja mu pokażę.

Chodniczek

Ludzie sprawili nam niebywały prezent... chodniczek, który ma w sobie coś, co wręcz nakazuje nam na nim leżeć, tarzać się, wąchać, wyrywać włókna z niego i robić inne dziwne rzeczy.

Jak tylko go zobaczyłem, to go sobie zaanektowałem, ale potem doszedł wujaszek Rudy

i Maciek.

No i okazało się, że on wcale nie taki tylko mój, choć szczerze mówiąc to i tak ja bawię się nim najwięcej.

Tu na przykład tarzam się w nim, aż włókna lecą.

Tu odgrywam Bonapartego napoLeona,

a tu zwyczajnie gram w chowanego.
Jeden chodniczek, a tyle możliwości. W ostateczności można się na nim nawet przespać.

Chyba że wujaszek uzurpator Rudy wtargnie na niego,

wtedy pozostaje mi tylko zimny kaloryfer

z pomarańczowym kotem... brrrrrrr.

Słonik z Maćkiem w tle

Maciek pojechał na działkę, ja jeżdżę jedynie na działkowe wakacje, które trwają przynajmniej 3 dni, bo ja jeździć nie lubię i takie miąchanie wte i wewte dwa razy dziennie to dla mnie stanowczo za dużo. Tak więc ja zostaję z wujaszkiem Rudym, a Maciek używa w samotności.
Z relacji Maćka wynika, że miał karuzelę pogodową, raz słońce, raz ulewa, u nas nie padało, nawet kropelka nie spadła deszczu. Byłbym nawet nie uwierzył, gdyby nie to, że

na tym zdjęciu mokrość widać, a Maciek wygląda jak ten kot od Szreka, błagający o promienie słoneczne.
Najbardziej zaś ucieszyłem się z wiadomości, że słonik wrócił.

Niezupełnie w to samo miejsce i z jakąś zieloną wodą w misce, ale ważne, że wrócił. Ponoć czeka na kwiatki, bo na razie ma goło i grillem jedzie.
Buncol zwany Maćkiem też się na owy grill załapał, o czym nie omieszkał wspomnieć pomiędzy chwaleniem się, czego to on na tej działce nie dokonał.

Znając Maćka wiem, że jedynym jego wyczynem była... sjesta na drzewie po tym całym grillu.

Kolejny weekend na działce II

Najlepsze były noce, bo tam na działkach jest ciemno, że oko wykol. My koty widzimy w ciemności lepiej niż w dzień, ale cały ubaw mamy z ludzi, którzy chodzą z latarkami, świeczkami i lampkami, bo po prostu nic nie widzą.

Maciek nawet zaczął na coś tam w nocy polować,

ale mu się chyba nie udało mimo cierpliwego siedzenia nad dziurą w ziemi, bo chodził potem taki zmartwiony

po tej czarnej nocy, kiedy ja obserwowałem wszystko z góry.

Rankiem wybrałem się na polowanie i znowu złapałem ważkę, ale tym razem szybko się przed Maćkiem ukryłem, coby mi jej nie wyrwał.

Kiedy ja biesiadowałem, stała się rzecz niebywała. Ludzie zabrali mojego słonika, wycięli krzaki i pozostawili wolny plac nie wiedzieć dla kogo.

Gdy to ujrzałem, omal się nie rozpłakałem. Nie pomogło szukanie słonika w krzakach

 ani rozgrzebywanie nowego placyku.

Chyba bezpowrotnie straciłem mojego przyjaciela... słonika. Zmęczony i zdegustowany powędrowałem na drzewo,

z dala od przyziemnych trosk.

Kolejny weekend na działce

Na sam początek, po przyjeździe na działkę, przywitała nas gigantyczna piłka

i słonik.

Pogoda dopisywała, nie było ani za ciepło, ani za zimno, toteż wariowaliśmy z Maćkiem, ile wlezie.

Wskakiwanie na drzewa stało się nasza domeną, gdyż z tej pozycji można zobaczyć wiele ciekawych rzeczy, które zapierają dech w piersiach.

Czasami jednak trzeba zejść na dół i upolować to i owo.

Ja gustuję w ważkach,  Maciek w myszach, ale jakoś mu się żadnej złapać nie udało, za to ja miałem radochę z mojej ważki. Maćkowi oczywiście nie dałem spróbować, bo i on myszami ze mną się nie dzieli.

Pozwoliłem mu jedynie patrzeć, jak ją konsumuję :))

W ramach gimnastyki poobiedniej wybrałem sobie trawę... pampasową. Wspinanie się na nią jest bezcenne,

a i widoki  przepiękne.

Przychodzi jednak moment, że nawet najbardziej wytrwały kot w końcu pada na... materac,

po to, aby na następny dzień mógł znowu odkrywać nowe miejsca i uczestniczyć w niekończących się wręcz  przygodach, o czym napiszę jutro.