Zdobycz

Człowiek myślał, że Lusia poluje na ćmę bukszpanową, prawdziwą zmorę działkowców i nie tylko.

Polowała, i owszem, ale na coś zgoła innego. Nornica też szkodnik. Ma! Dopadła i niesie.

Posadziła na trawie i zmierzyły się wzrokiem... raz, drugi i trzeci.

 

 

 Ale kot nie zna litości. Wzrok krwiożerczy i morderczy. Ciąg dalszy przemilczymy.

Delikatną Tosią wstrząsnęły te widoki. Postanowiła się odprężyć. Sądząc po mętnym spojrzeniu, nieco przesadziła.

Dzieje pewnej skrzyneczki

Najpierw została znaleziona. I zapakowana do transportu. Tu wkroczyliśmy my, koty. Maciek był odważniejszy, wlazł do środka. Ale zaraz wylazł, bo się bał chyba, że go przez pomyłkę wywiozą.

 

Ja na wszelki wypadek obadałem znalezisko z daleka. Phi, bo ja wiem, nic szczególnego w niej nie stwierdziłem. Na co komu taka skrzyneczka? Dziwni ci ludzie są.

To poszedłem się zdrzemnąć na kanapie w aureoli promieni słonecznych.

Na działce skrzyneczkę przejęła Tosia. Wprawdzie zmęczona była koszeniem trawy 

i pilnowaniem nowego hamaka,

ale mebelek musowo trzeba obejrzeć. Nic bez nas!

Kontemplację tajemniczej skrzyneczki przerwał dziewczynom podejrzany szelest w trzmielinie. To coś o wiele ciekawszego. Niestety, nic nie udało się upolować.

A tymczasem skrzyneczka została zagospodarowana. Ot, i cały sekret.