Cepelia

Widzę, że wiosna już przyszła, super :) Jeszcze tylko czeka mnie sterylizacja i wio na działkę. Aha, zapomniałam nadmienić, że to ja Tosia piszę :)) Lucek się gdzieś zakamuflował, to przejęłam jego rolę :) Tak na chwilę, znaczy się.
Czekając na wiosnę, zajęłam się cepelią. Dokładnie to mój człowiek się nią zajął  i tworzy, ale ja pomagam.

Szczególnie rajcują mnie farby i ich odcienie, tudzież serwetki, kleje, pędzelki. Doradzam zatem, jak mogę, aby rękodzieło wyszło jak należy.

Po prostu odkryłam w sobie duszę artystki. Kabelki, które podgryzałam, to też w zasadzie było twórcze, czyż nie? Teraz trochę trudniej mi je podgryzać, bo ludzie psikają je jakimś zajzajerem, który śmierdzi, ale dopóki smrodek nie zniknie, to... zajmuję się cepelią :)))
Oczekiwanie na wiosnę urozmaicają nam Jaśki, czyli tzw. gołębie. Rozbestwiły się i wredne bestie na parapecie siedzą, czym denerwują i mnie, i Lucka.

Rozumiem, że przylatują się najeść, ale bez przesady, parapet jest w końcu nasz. Nawet Maciek nie wytrzymał tego nagłego ataku parapetowego i się zainteresował tym całym zjawiskiem.

W końcu po interwencji Lucka

Jaśki wróciły na swoje miejsce.

Dobra, idę zająć się cepelią, nowy towar dowieźli, będzie co malować i kleić. Narka.